ابزار رایگان وبلاگ

اگر اطلاعاتی از پروژه های دور و دراز طراحی روس ها در بعد هوانوردی نظامی داشته باشیم جستجوی شرکت های سازنده آن را به دنبال یک مهره سنتی همچنان خواهیم یافت چرا که عامل مانورپذیری یک جنگنده در شرایط سخت  گرچه امروزه قابل توجیه است  اما روح سازندگان روس چندان با نبردهای آینده سازگار نیست و بسیاری معتقدند هنوز هم رکورد این امر در انحصار رقیب داخلی آن یعنی میکویان گوروویچ موسوم به (میگ) می باشد  نقطه درخشان طرحهای شرکت با سابقه سوخوی را  پس از تولید نخست نمونه فلانکر می توان در همین جنگنده یافت  هرچند این جنگنده را هنوز نمی توان یکی از رقبای قدر جنگنده های چندماموریته و سرسخت امروزی به دلیل طی دوره ی اولیه عمر آن نامید اما این طور که پیداست می توان در این جنگنده نکات برجسته ای را یافت که به تفصیل به آنها می پردازیم چرا که ترمیناتور نامیست که بر آن نهاده اند.

هواپیمای روسی Su-37 ترمینیتور، آخرین عضو خانواده فلانکر

از آنجا که سروصدای روسها در بخش نظامی و رقابت آنان با ایالات متحده همچنان ادامه داشته و دارد،رقابت های داخلی بین شرکت های بنام روسی نیز منجر شده طرحهای مفهمومی سوخوی بیش از پیش دقیق و اقتصادی باشد.هرچند در حیطه کاری دو شرکت سوخوی و میگ با ارایه طرحهای مشابه با نقاط نسبتاً مشترک زیاد در زمینه سوخو-27 و میگ-29 ثابت کردند برای مقابله با طرح های جدید بلوک غرب متحد هم اند اما می توان رویه هرکدام را بر اساس پیشینه به طور جداگانه بررسی نموده و تشخیص داد حال این طرح نیز هرچند ملهمی از پیشینیان خود و خصوصاً Su-35 بوده اما یک خط شکن در گروه خود به حساب می آید چرا که نخستین جنگنده روسی است که از فناوری TVC یا کنترل و هدایت تغییر بردار رانش سه بعدی که امکان تغییر درسه بعد خروجی های هردو موتور را در حالات مختلف،به طور همزمان یا غیرهمزمان و به طور جداگانه برای انجام مانورهای خاص فراهم می آورد، برخوردار است.سوپر فلانکر را باید هواپیمایی با قابلیت مانوردهی فوق العاده بالا دانست هرچند اگر نگاهی به جثه سنگین و نسبتاً طویل آن بیاندازید کمی در این مورد شک می کنید اما جالب اینجاست که سوپر فلانکر با شگردی خارق العاده که تا فرصت یافته در نمایشگاه های عظیم هوایی در اقصی نقاط پهنه این کشور خودنمایی کرده و موجب بهت و حیرت عموم و حتی کارشناسان شده است مانورها و صرفاً مانوری که تا پشت رل این هواپیما در شبیه ساز پرواز Lock On Modern Aircraft ننشینید به پیچیدگی آن یعنی مانور کولبیت پی نخواهید برد. در این مانور که عملاً در شرایط عملیاتی اگر کمی بدبینانه به آن نگاه کنیم غیر ممکن می نماید،هواپیما یک پشتک کامل 360 درجه ای در هوا می زند و ازآنجا که اکثر مانورهای سنگین افت شدید سرعت و رانش را به همراه دارند،آن را به سیبلی برای دشمنان تیزبین خود بدل می کند هرچند مهارت خلبان نیز می تواند کمک زیادی برای بهبود سریع وضعیت و نامتعادلی جنگنده باشد و به کارش آید اما برخی آن را به منزله اتمام کار این جنگنده در همان نقطه از نبرد می دانند علاوه بر این،نمایشگاه هوایی فارن برو در سال 1996نیز عرصه درخشانی برای  هنرنمایی این جنگنده به حساب می آمد چرا که چشم سازندگان و طراحان روسی به استقبال خصوصاً عموم از این جنگنده دوخته شده بود.

هواپیمای Su-37 Terminator به کانارد نیز مجهز است

با این اوصاف گویی پنجره جدیدی به روی دنیای حرکات آکروباتیک گشوده شده بود.طراحان مطمئن روس،این پرنده را رویایی برای شکستن رکوردهای مرگبار می پنداشتند و به حیات مجدد صنعت همیشه در صحنه اما ضعیف هوانوردی روسیه امیدوار بودند.هرچند ترمیناتورها از این وهله سربلند بیرون آمدند و مانور استثنایی سوپر-کبری را برای اولین بار به نام خود در کتاب رکوردهای هوانوردی به ثبت رسانیدند، حرکتی که در آن، هواپیما ابتدا با سرعتی معادل 400 کیلومتر بر ساعت کار خود را برای استقبال از خطر آغاز می کرد و سپس با کشیدن دسته هواپیما به طرف عقب و کاهش تراتل باعث کششی به طرف عقب با زاویه ای حدود 135درجه و سپس چرخش کامل به طور عمود و حفظ  این حالت به مدت 4الی 6ثانیه و سپس مجدداً با پایین آمدن دماغه و Level کردن هواپیما در سطح افق و رساندن سرعت از دست رفته به 150Km/hبدون تغییر ارتفاع و نهایتاً  استفاده از سیستم تحریف جهت اعمال رانش برای تنظیم تعادل اولیه.البته با توجه به پیچیدگی ظاهری که از لابلای جملات فوق پیداست توصیه می شود تا زمان دریافت گواهینامه مربوطه آن را در شبیه ساز پرواز امتحان نکنید! زیاد هم هیجان زده نشوید چرا که در مورد هواپیمایی که تنها چند فروند پیش نمونه از آن تهیه شده و فعلاً تولید آن تعلیق و یا درواقع متوقف شده است و دلیل آن نیز عدم اختصاص بودجه لازم به پروژه آزمایشی Su-37 اعلام شده و حتی دو فروند نیز با وجود تفاوت نه چندانی که با Su-35 خود دارد در طرح اصلی این هواپیما ادغام شده است قضاوت صحیح کمی دشوار است و از این حیث نمی توان آینده ای برای آن متصور بود،جنگنده ای که نخستین پرواز خود را در دوم آوریل 1996 انجام داده و از توان بالایی در زمینه پیشرانش برخورداراست به طوری که برای تولید و تامین نیروی جلوبرندگی خود از دو موتور توربوفن AL-37FU ساخت شرکت Lyulkaکه در واقع نوع ارتقا یافته AL-31F به کار رفته در مدل پایه Su-27 است، هرکدام با رانشی معادل 30855پوند بهره می برد و از سیستم Avionic والکترونیکی پیشرفته ای برخوردار است به طوری که رادار چندحالته NO-11M ساخت شرکت NIIPبا قابلیت ترک و نظارت همزمان بر 15 هدف و شلیک انتخابی با توجه به سیستم راداری موشک مجهز به قفل روی هدف به طور مستقل در حالت فعال یا غیر فعال به آسودگی می تواند به هدایت و مشایعت موشکهای هوا به هوای خود نظیر R-77 پرداخته و شاهد نابودی آن باشد.

سیستم تغییر بردار رانش از قابلیت های کم نظیر ترمینیتور است

از دیگر تجهیزات پیشرفته آن می توان به کاکپیت و صفحه آلات پیشرفته آن اشاره داشت تعجب نکنید بله پیشرفته! البته چنانچه پیشتر گفته شد تمایل روسها به قطعات آنالوگ همچنان ادامه داشته و ردپای آنها هنوز پیداست اما در ترمیناتور اطلاعات ناوبری و تاکتیکی مورد نیاز خلبان بر روی چهار نمایشگر با فناوری استفاده از کریستال مایع ،یک دستگاه صفحه نمایش تعیین شده اختصاصی نقش بسته و یک صفحه کلید گسترده برای کنترل وضعیت تجهیزات خارجی تعبیه شده است. اطلاعات مربوط به سیستمهای اختصاصی نیز هر یک به طور همزمان با انتخاب خلبان نمایش داده می شوند، هرچند اعتقاد بسیاری بر این است که هنوز توانایی روس ها برای ساخت تجهیزات پیشرفته الکترونیکی در حد رقابت نیست اما این بار شرکت کرانست